منجی

نوشتن،در نظر نویسندگان مختلف ،جایگاه و ارزش متفاوتی دارد.نویسنده ای میگوید:«برایم  نوشتن به مثابه زندگی کردند است»گویی چنین نویسنده ای اگر 

ننویسد،احساس می کند «زندگی»را زندگی نکرده است.

نوشتن علم را ثبت و نگهداری می کند و آنگاه آدمی میتواند با آرامش و بی هراس از فراموشی ،در آنچه که نوشته ،به دقت و بانظم خاص بیندیشد و به نتایج نو و

اختراعات جدید برسد.«ادیسون تمام پیشرفت های عالمگیرخود از جمله اختراع برق رامدیون تفکر منظم و نوشتن و یادداشت برداری دقیق خود می داند»

اگر تمام قدرت های عالم ،به گونه ای می اندیشیدند که بتوانند مخاصمات و اختلافات خود را فقط با گفتگو و نوشتن حل کنند ،این همه خونریزی و جنگ اتفاق

نمی افتاد و آدمیان از نعمت آرامش بیشتر ،برخوردار می شدند و می توانستند خاطره خوش تری از زندگی برکره زمین داشته باشند ،چراکه به گفته ی یکی از

نویسندگان«صلح آمیزترین حادثه درجهان ،نوشتن است»اما متأسفانه برخی از قدرتمندان عالم،هنوز به بلوغ و فرهنگی لازم برای درک این مهم نرسیده اند و تا

اوضاع  چنین باشد ،ما شاهدآن آرامش آرمانی بشر نخواهیم بود،«خیام» می گوید:«آدمی با کتابت است که فضیلت خودش را پیدا می کند.»